🌹 “ഇന്നത്തെ ചിന്താവിഷയം” 🌹 – 2024 | ഓഗസ്റ്റ് | 02 | വെള്ളി ✍ പ്രൊഫസ്സർ എ.വി. ഇട്ടി മാവേലിക്കര

കെടാവിളക്കുകളാകാൻ ആകട്ടെ നമുക്ക്
—————————————————————

അധികം ആൾത്താമസമില്ലാതിരുന്ന ഒരു മലമുകളിലായിരുന്നു എഴുത്തുകാരൻ്റെ വീട്. അവധിക്കാലം ചിലവഴിക്കാൻ മാത്രമേ, അദ്ദേഹം അവിടെ വരാറുണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ഒരിക്കൽ അവധി കഴിഞ്ഞ് തിരികെ പോകാൻ ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു അദ്ദഹം. താഴ് വാരത്തു് അദ്ദേഹത്തിനു പരിചയമുണ്ടായിരുന്ന ഒരു വയോധിക താമസിച്ചിരുന്നു.

യാത്ര പറയാൻ അദ്ദേഹം ആ അമ്മയുടെ കുടിലിൽ എത്തിയപ്പോൾ, അവരുടെ മുഖം വാടിയിരുന്നു. കാരണമന്വേഷിച്ചപ്പോൾ അവർ പറഞ്ഞു: “ഒരോ രാത്രിയിലും നിങ്ങൾ ഉമ്മറത്തു തുക്കിയിരുന്ന റാന്തൽ എനിക്കൊരാശ്വാസമായിരുന്നു. ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കല്ല എന്നൊരു തോന്നൽ, അതെന്നിലുണ്ടാക്കിയിരുന്നു. എഴുത്തുകാരൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. ആ അമ്മയ്ക്കു വേണ്ടി തൻ്റെ ഉമ്മറത്ത് എന്നും രാത്രിയിൽ ഒരു റാന്തൽ കത്തിച്ചു തൂക്കുന്നതിന് ഒരാളെ ചുമതലപ്പെടുത്തിയിട്ടാണ് അദ്ദേഹം അവിടെ നിന്നും യാത്രയായത്.

തനിക്കു വേണ്ടി കത്തുന്ന ഒരു വിളക്കിൽ ആശ്രയിച്ചാണ് ഓരോ മനുഷ്യൻ്റെയും നില നിൽപ്. ആ വിളക്ക് അച്ഛനാകാം, അമ്മയാകാം, ജീവിത പങ്കാളിയാകാം, സുഹൃത്താകാം. ആയുസ്സിൻ്റെ ഓരോ പടവിലും, പല ആളുകളായിരിക്കും ഒരു പക്ഷെ വെളിച്ചമാകുന്നത്. പരാതിയും പരിഭവവുമില്ലാതെ, അവർ പ്രകാശം ചെരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കും. ഏതു കൂരിരുട്ടിലും ഒരു റാന്തൽ നാളത്തിനു നൽകാൻ കഴിയുന്ന ഇത്തിരി വെട്ടമാണ് ഒരാളുടെ സാന്ത്വനവും സമാധാനവും.

അത്തരം ബന്ധങ്ങൾ നിലനിർത്തപ്പെടണം; കാറ്റടിച്ചാലും, പേമാരി ചൊരിഞ്ഞാലും അണഞ്ഞുപോകാതിരിക്കുന്ന വിളക്കു പോലെ. അതിൽ എണ്ണയൊഴിച്ചു കൊടുക്കണം, കരിന്തിരി കത്താൻ അനുവദിക്കാതെ. പകൽ കത്തുന്ന വിളക്കുകളല്ല, ഇരുളിൽ തെളിയുന്ന നാളങ്ങളാണ് മനുഷ്യർക്കാവശ്യം. സൂര്യപ്രകാശത്തിൽ എന്തിനു മെഴുകുതിരി?

വെളിച്ചമുളളിടത്തു നിൽക്കാൻ എല്ലാവർക്കുമാകും. എന്നാൽ, നിൽക്കുന്നിടത്തു വെളിച്ചം പകരാൻ , ഉള്ളിൽ ജ്വാലയുള്ളവർക്കു മാത്രമേ സാധിക്കൂ.

സർവ്വേശ്വരൻ സഹായിക്കട്ടെ..
എല്ലാവർക്കും നന്മകൾ നേരുന്നു.
നന്ദി, നമസ്ക്കാരം.

പ്രൊഫസ്സർ എ.വി. ഇട്ടി മാവേലിക്കര