അതു നീയെന്ന വായ്ത്താരി-
കേട്ടുകേട്ടെന്നോ
മറന്നു പറന്നൊരെൻ സ്വത്വം തിരഞ്ഞു
പോയ്
ചുറ്റുന്നിരുട്ടിൻ മറക്കൂട പൊട്ടിച്ചൊ – രിറ്റു
തെളിഞ്ഞനിലാപ്പച്ച കാണുവാൻ
അഗ്രഹാരക്കൂട്ടിലെരിയുന്ന വേദാന്ത
-മന്ത്രച്ചരടിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കവേ
ഉൾക്കാമ്പിലെരിയുന്നൊരഗ്നിച്ചിരാതുമാ
യ്
മെല്ലെ തിരഞ്ഞു ഞാൻ
എന്നിലേയ്ക്കെൻ വഴി
ഞാനല്ല പോൽ അതു നീ
തന്നെയെന്നൊരാ മാറ്റൊലി വീണ്ടും
മുഴങ്ങുന്നു ചുറ്റിലും
നീ…നീ… അതുനീയെന്നു പിന്നെയും
ഓർപ്പിച്ചു നീങ്ങുന്നു നീറും ദിനങ്ങളും .
തച്ചുടയ്ക്കാതെ… തകർത്തു
ഞെരിക്കാതെ ഞാനെന്നിലേയ്ക്കു
ചുരുങ്ങിയ നാൾവഴി…
എൻ നേർക്കെറിയുന്ന നീയെന്ന
ചൂണ്ടലിൽ കണ്ടു ഞാനിന്നു
നാലോർമ്മപ്പെടുത്തലും
കണ്ടിന്നു ഞാനിന്നൊരാർദ്ര
ഹൃദന്തത്തിനുള്ളിലെ തേങ്ങലായ് നീറും
മുരൾച്ചയും
ഒരുമാത്ര കത്തിപ്പടരുവാൻ
വെമ്പിയോരെന്നാത്മരോദനം
അറിയാതെ ഞാനുമിന്നൊരുവേള
തപ്തമായ്
ഉഴറുന്നു മുറിവേറ്റുപിടയുന്നു മാനസം
കദനക്കൊടുംകാട്ടിലിഴയുന്നു മൂകമായ്.
മാടനോ കാടനോ വേടനോ വടുകനോ
തക്ഷനോ യക്ഷനോ ഉച്ചപ്പിരാന്തനോ
യക്ഷിയോ മറുതയോ…കുലടയോ ..
ചുടലയോ കാലിൽ ചിലമ്പിട്ട പൂതന
ത്തെയ്യമോ…
എന്തു ഞാനാകിലും
ചേതമിതെന്തിനെന്നോർക്കേ…
വിറയ്ക്കുന്നു നിശ്ചയമെന്തിനോ….
ചോദ്യ ശരങ്ങളാൽ കുത്തി നിറുത്ത
വേ…തീർത്തൊന്നുചൊല്ലുവാൻ
വാക്കുകൾ കഷ്ടിയായ്
പാഞ്ഞുപറന്നൊരാ-
കാകന്റെദൃഷ്ടിയിൽ പ്പെട്ടൊരാ –
കുഞ്ഞാറ്റക്കുഞ്ഞു പിടയ്ക്കുന്നു…
നേർത്തൊരാ ജീവാശ്രുധാരാ
സ്വരങ്ങളാൽ പൊള്ളിച്ചൊരീയഗ്നി
യെന്നിലെ നൽ വഴി….
ഓർക്കുന്നു….
ഞാനെന്നുമുൾപുളകത്തോടതു –
നീയെന്ന വാക്കിന്റെ നേരും മധുരവും
കണ്ണിൽ നിറഞ്ഞൊരാ പ്രൗഢിയും
ഭാവവും എന്നിലെയെന്നെ
വളർത്തിയതാമവ
ദൃഷ്ടി തട്ടാതെന്നുമൊന്നായ് വിഴുങ്ങി
ഞാനെന്നെ മറന്നതും നീയായ് പിറന്നതും
നേർത്തു നേർത്തിന്നതിൻ നേരാം
മധുരത്തെയൂറ്റുന്നു കയ്പ്പു നിറയ്ക്കുന്നു
കൂട്ടമായ്
ഒടുവിലീ ….ശരശയ്യ….
താങ്ങുവാനാകാതെ
തേങ്ങുന്നു മൂകമായ്
പ്രാണൻ പിരിയുവാൻ .
വീണ്ടുമൊരാവർത്തി പിന്നോട്ടു
നോക്കിത്തിരിയുവാനാവാതെ പിന്നെയും
പിന്നെയും….
ഒരു നേർത്തതേങ്ങലായൊരു
ധൂമകേതുവായ് വിരിയുന്നു ഞാനിന്നു
മൂകമീ വാനിലായ്….
❤️❤️❤️
കൊള്ളാലോ 😍
Thank you❤️
👍👍
Thankyou❤️
മനോഹരം 🌹
Thank you❤️