ജീവിത ഭാരവും പേറി.......... ജീവിതദുഃഖങ്ങൾ തൻ ബ്രഹത് ഭാണ്ഡവും പേ റി എത്രയോ നിസ്സഹായർ ചരിപ്പൂ ലോകാന്തരെ താങ്ങുവാനാരുമില്ല, സഹായഹ- സ്തമില്ല ഉള്ളവർ എരിതീയിൽ എണ്ണ കോരു- വാൻ മാത്രം. കുടുംബ ബന്ധങ്ങൾ തൻ കെട്ടുകളുലയുന്നു മാതാപിതാക്കൾ, മക്കൾ അകന്നു മാറീടുന്നു ബാല്യ, കൗമാരങ്ങൾ തൻ ചാരുത മങ്ങിടുന്നു ചുറ്റിലും നിലകൊള്ളും സൗന്ദര്യം നശിക്കുന്നു യുവചേതനകളോ സ്വാർത്ഥരായ് മടിയരായ് ജീവിത...

അറബിക്കടൽ താണ്ടി കച്ചവടത്തിനെത്തി ,നമ്മെ അടിമച്ചങ്ങലയിൽ തളച്ച വെള്ളക്കാരെ കടൽ കടത്തി, നമുക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിത്തന്ന സുദിനം, 1947 ഓഗസ്റ്റ് 15. ഭാരത ജനത ഒന്നായി സ്വപ്നം കൈയ്യെത്തിപ്പിടിച്ച അസുലഭ വേള. ഇന്ത്യൻ ജനത ഗാഡനിദ്രയിലാണ്ടപ്പോഴും...

നാടെങ്ങുംസ്വാതന്ത്ര്യദിനാഘോഷങ്ങൾ ആനന്ദഭേരിമുഴക്കുന്നുമാലോകർ മൂവർണ്ണക്കൊടിപാറിച്ചുത്ഘോഷി യ്ക്കുന്നു "മനുഷ്യനാകണം", "മനുഷ്യനാകണം സമത്വസുന്ദരസാഹോദര്യം പാടിനടപ്പൂവെറുതെ സത്യം,ധർമ്മം,ത്യാഗമഹിംസകൾ അകാലചരമംപ്രാപിച്ചു ചരിത്രത്താളുകൾ ചിതലെടുത്തൊരു പുതിയഭൂപടമാകുന്നു വിശപ്പുമാറ്റാനിത്തിരിയന്നം ഭുജിച്ചകാടിൻസന്തതിയെ കാലപുരിയ്ക്കയച്ചിട്ടെന്തുസ്വാതന്ത്ര്യം പുരോഗമനത്തിൻവിരൽത്തുമ്പിലെ ത്തി നിൽക്കുംനമ്മൾ ചുറ്റുംദീനവിലാപങ്ങൾ കേൾക്കുകയല്ലേനിത്യം സ്ത്രീധനമെന്നത് കുറഞ്ഞുപോയാൽ സ്ത്രീയെചുട്ടുകരിയ്ക്കുംകാലം നാഗങ്ങൾക്ക്നൂറുംപാലുമൂട്ടി പ്രിയതമയുടെമരണം കാത്തുനിൽക്കുംമാരീചൻമാർ നീതിന്യായവ്യവസ്ഥകളൊക്കെ പുതിയനിയമംതേടുന്നു അസ്വാതന്ത്ര്യക്കെണികളിലിപ്പൊഴും സ്വാതന്ത്ര്യംപിടയുന്നു ചരിത്രമുറങ്ങുംഭാരതനാടിൻ വേരുകൾതേടുകനാം ഇതിഹാസങ്ങൾരചിച്ചമഹാത്മാക്കളെ യറിയുകനാം പുതിയൊരുഭാരതസൃഷ്ടിയ്ക്കായ് സ്നേഹച്ചങ്ങലതീർക്കുകനാം. വാർമഴവില്ലിലെവർണ്ണങ്ങൾപോൽ ഒത്തൊരുമിച്ചൊളിതൂകുകനാം.... ✍ജിത ജയകുമാർ

"പ്രതീഷേ....മോനെ.....പ്രതീഷേ...എഴുന്നേൽക്കടാ" വാതിലിൽ തട്ടിവിളിക്കുന്ന അമ്മയുടെ ശബ്ദം അലോസരമായിത്തോന്നിയപ്രജീഷ്‌ കമ്പിളിപ്പുതപ്പ് തലവഴി വലിച്ചുമൂടി കാൽമുട്ടിനിടയിലേക്ക് കൈകൾ ചേർത്തുവച്ചു, ഒന്നുകൂടി കുലുങ്ങിക്കൂടി ചുരുണ്ടുകിടന്നു. പുറത്ത് നല്ല മഴ. 'വെളുപ്പാൻകാലസമയം. സുഖമായി ഉറങ്ങാൻ ഈ അമ്മ ഒരിക്കലും സമ്മതിക്കില്ലല്ലോ'....

പ്രകാശൻ സഞ്ചരിക്കുന്ന വിജ്ഞാനകോശമാണ്. ഇത് ഗ്രാമവാസികളുടെ അഭിപ്രായമല്ല. പ്രകാശൻ്റെ തന്നെ അഭിപ്രായമാണ്. ധാരാളം പുസ്തകങ്ങൾ വായിക്കുന്ന പ്രകാശന് ഒരിക്കൽ സെൻ ഗുരുവിൻ്റെ ഒരു പുസ്തകത്തിൽ നിന്നും ഒരു വാചകം ലഭിച്ചു. "നീ നിൻ്റെ വിളക്കാവണം" പ്രകാശൻ...

സ്വാതത്ര്യത്തിന് ചിറകുമുളച്ചിട്ടി- ന്ത്യയ്ക്കെഴുപത്തഞ്ചു തികഞ്ഞു മൂവർണ്ണത്തിലെ വിജയപതാക നിർഭയം വാനിൽ പാറുന്നുയരേ ! സാഹോദര്യം ,സമത്വം ,സത്യമെന്ന മന്ത്രങ്ങൾ അലയലയായി പടരുന്നു അഹിംസയെന്ന ശ്വാശത മന്ത്രം ഉലകത്തിന്നേകിയ ഗാന്ധിജി സ്വപ്നം കണ്ട,ജീവൻ നൽകിയുയിർത്ത നാടിനു മതേതരത്വം മുഖമുദ്ര ! ജവഹരിലാലിൻ ,അംബേദ്‌കറിന്റെ പട്ടേലിൻ ധീരതയാർന്നു വളർന്നനാട് ! സുഭാഷ് ചന്ദ്രബോസിൻ ധൈര്യം ഭഗത്...

അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം സ്വാതന്ത്ര്യത്തെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. ഉറങ്ങിക്കിടന്ന ഊർജ്ജത്തെ സ്വാതന്ത്ര്യമെന്ന വാക്കിൽ നിറച്ചവൾ ഭാരത് മാതാ കി ജയ് എന്നുറക്കെ വിളിച്ചു . കുന്നുകളെയെല്ലാം ഇടിച്ചുതാഴ്ത്തി ഉടൽ ഉയിരാവുമ്പോൾ വിപ്ലവകാരിയായവൾ മാറി ഉയരങ്ങളിലേക്ക് പറക്കുവാൻ ചിറകുകൾ മുളപ്പിച്ച് കാട്ടുമരത്തിന്റെ ചില്ലകളിലുടക്കാതെ കൊടിയായവൾ പാറിപ്പറന്നു. ആശയങ്ങൾക്കുള്ളിൽ പ്രതീക്ഷകൾ നിറച്ച് പവിത്രമാക്കപ്പെട്ട രാത്രികളിൽ വാക്കുകൾക്കുള്ളിൽ മൂവർണ്ണക്കൊടി നാട്ടിയവളാണവൾ. നക്ഷത്രങ്ങളെ തൊട്ടുതൊട്ട് സ്വപ്നങ്ങളിൽ പ്രകാശം നിറച്ചവൾ സ്വാതന്ത്ര്യം അനുഭവിക്കുന്നു വാർദ്ധക്യത്തിൻ്റെ കറുപ്പ്...

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ 75 വർഷങ്ങൾ പിന്നിടുകയാണ് നമ്മുടെ ഇന്ത്യ. നാനാത്വത്തിൽ ഏകത്വം എന്ന സ്നേഹ മന്ത്രം കൊണ്ട് അതിശയങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച് ഇനിയും ഉയരങ്ങളിലേക്ക് പറക്കാൻ നമുക്കും നമ്മുടെ സ്നേഹ ഭാരതത്തിനുമാവട്ടെ എന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ ..... സ്വതന്ത്ര...

നിറഞ്ഞ സായം സന്ധ്യയിൽ അവൾ,,, നിറം ചാർത്തിനിൽക്കുന്ന കുങ്കുമസൂര്യനെ നോക്കി കരിമിഴികൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി... മോഹിനി, ആരെയോ കാത്തു ഉമ്മറപ്പടിയിൽ ചാരിയിരിക്കുന്നു. അവളുടെ ചിന്തകൾ അങ്ങകലെ കണ്ണെത്താ ദൂരത്തെ മരുഭൂമിയിലേക്ക് നീണ്ടുപോയി. അവളുടെ ഇഷ്ടതോഴനെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളിൽ...

ആർത്തിമൂത്തു കീശ വീർത്തു ദുര വളർന്നു മനസ്സിലോ നന്മയകന്നിടുന്നു..!! കണ്ടറിഞ്ഞു ചെയ്തിടുകില്ലേൽ കഷ്ടതയോ നീളെ നിറഞ്ഞീടും...!! പിന്നെ പരിഭവം പറഞ്ഞു നടന്നിട്ടെന്തു ഫലമെന്നറിക നാം...!! മോഹം വളർന്നു കൂടെ ഭോജ്യം മറന്നു!!ഫലമോ... നിത്യവുമാതുരാലയ ദർശനവും!! ജീവിതയാനം മറന്നുള്ള ജീവിതമോ... ഹാ.... ദുരന്തമേ...!! ആഗ്രഹമോ വളർന്നങ്ങനെ നരയും കൂടെ വളരെ വളരേ!! സ്വജീവിതമേ ത്യജിച്ചു സമ്പത്തു നേടുകിലെന്തു കാര്യം...!! സമ്പത്തിൽ ദൃഷ്ടിവെച്ച് ജീവിതം...

ചാരുകസേരയിൽ ചാരിക്കിടന്നു ചെറിയ മയക്കത്തിലേക്ക് ബീരാൻ വഴുതിവീണു. അപ്പോഴാണ് പാത്തുമ്മയുടെ ശബ്ദം ചെവിയിൽമുഴങ്ങിയത്. അല്ലാ....ങ്ങള് ഒറക്കം തൊടങ്ങ്യോ....?അഞ്ചീസം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ ഓൻ വരും. ങ്ങള് അയ്ന് മുമ്പ് ഊ ആട്ടിൻകൂട് ഒന്ന് പൊളിക്ക്ണ് ണ്ടോ...ആടിനേം...

ഇതിഹാസങ്ങൾ പാടിയുണർത്തിയ അഖണ്ഡഭാരത സംസ്കാരം... മതേതരത്വ പെരുമകൾ ചൂടിയ ഭാരതനാടിൻ സംസ്കാരം... ഉയർന്നിടേണം നമ്മളിലെന്നും പാവനമാകും സംസ്കൃതികൾ... വന്ദേ മാതരം... ജയ... വന്ദേ മാതരം... നാനാത്വത്തിൽ ഏകത്വം പടുത്തുയർത്തിയ നാടിവിടം... സാഹോദര്യത്തിൻ സമതയുണർത്തിയ സമഭാവനയുടെ നാടിവിടം... സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ പൊൻപുലരിക്കായ് ജീവൻ നൽകിയ യോദ്ധാക്കൾ പൊരുതിമരിച്ചൊരു മണ്ണിവിടം... വന്ദേ മാതരം... ജയ... വന്ദേ മാതരം... സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ പൊൻപുലരിക്കൊരു തിലകക്കുറിയായ്... എഴുപത്തിഞ്ചാമാണ്ടിൻ നിറവിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ... സുവർണപതാക വാനിൽ നന്നായി ഉയർന്നു പാറുമ്പോൾ.... ഒരേ സ്വരത്തിൽ നമുക്കൊന്നായ് പാടാം... വന്ദേമാതരം.... ജയ... വന്ദേ...

ഹരിതാഭമീ പാടത്തു പുതഞ്ഞു കിടന്നൊരാ കളിമണ്ണായിരുന്നൊരെന്നെ നീയന്നാ തപ്തമാം തീച്ചൂളയിലിട്ടു കറക്കിയപ്പോൾ എൻ മനം വല്ലാതെ പൊള്ളലേറ്റിരുന്നു. എന്തിനു നീയെന്നെ യീ വെന്ത മണ്ണാക്കിയെന്നറിയുവാ നാർദ്രമായി ഞാൻ കാത്തിരുന്നു. നീ മൊഴിഞ്ഞില്ലൊന്നുമെങ്കിലും നിദ്രാവിഹീനമായ് ഞാൻ കഴിഞ്ഞു. ഋതുഭേദങ്ങൾ മാഞ്ഞൊരാ തൃ സന്ധ്യതൻ വേളയിൽ വൃശ്ചികമാസ സംക്രാന്തിയൊന്നിൽ അറിഞ്ഞു ഞാനന്ന് നീ യെന്നിലെണ്ണ പകർന്നാ തിരിയൊന്നിട്ടു തെളിച്ചിട്ടെന്നെയാ...

നാമജപമുഖരിതമായ സന്ധ്യകളിന്ന് അവിഹിത , കണ്ണീർ പരമ്പരകൾക്കു വഴിമാറി അമ്പലനടയിലെ ആൽത്തറ വെടിവട്ടങ്ങൾ, അക്ഷരശ്ലോക സദസ്സുകളെല്ലാമന്യം നിന്നു പോയി , ചൊല്ലുവാനില്ല, കേൾക്കുവാനില്ല ആരും വായ്മൊഴിയായ് പകർന്നു കിട്ടിയോരെത്ര ശ്ലോകങ്ങൾ, ഗാനങ്ങളൊക്കെയിന്ന് മറവിതൻ മാറാലയ്ക്കുള്ളിലായി , സ്വന്തം കൂടുകൾക്കുള്ളിലന്തർമുഖരായി മൊബൈലും നോക്കി കൂനിയിരുപ്പായി ആബാലവൃദ്ധജനങ്ങളും സ്ത്രീപുരുഷ ഭേദമന്യേ, കൂട്ടുകുടുംബമണുകുടുംബമായ് കൂട്ടുചേരലും പങ്കു വയ്ക്കലുമന്യമായി ഉള്ളതു കൊണ്ടോണം കൊണ്ടാടിയവരിന്ന് ആർഭാടം കാട്ടിക്കടക്കെണിയിലായി, കൂടുമ്പോളിമ്പമുണ്ടായിരുന്ന കുടുംബം ശിഥിലസ്വപ്നങ്ങൾ തൻ...

  കവന പാടവത്തിന്റെ തേൻമൊഴിമുത്തുകൾ കവിതയായ് തൂലികത്തുമ്പിൽ വിരിയവേ.. കവിമനസ്സിന്റെഅജ്ഞാതമേച്ചിൽ പ്പുറങ്ങളിൽ കാവ്യഭാവനകൾ യാഗാശ്വങ്ങളാകുന്നു.! കല്പനതന്നുടെ പൂവാടിയിൽ വിരിഞ്ഞതാം സർഗ്ഗാത്മകതയുടെ വരമൊഴിചിന്തുകൾ പുസ്തകത്താളിലെ അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങൾ നക്ഷത്രപ്പൂക്കളായ് കണ്ണുകൾ ചിമ്മുന്നു.! അറിവിന്റെ അക്ഷരപ്പൂക്കളെ പുൽകുവാൻ പുസ്തകത്താളുകൾ ചുംബിച്ചുണർത്തവെ സൗഗന്ധികം പോലെ വായനച്ചിന്തുകൾ കുളിർ ചന്ദനമായെന്നിൽപടർന്നിറങ്ങി.! ചെമ്പകപ്പൂക്കളാം വാക്കിൻ സുഗന്ധമോ ഉന്മത്തമാക്കിയെൻ സ്മൃതി മണ്ഡലങ്ങളെ ലോകോത്തരമായ കാഴ്ചകൾ കാണുവാൻ പുസ്തകത്തണലിലാണിന്നെന്റെ ജീവിതം..! രത്നാ രാജു

മഴയിലോടുമിളം കുരുന്നിനെ നിറുകയിൽ കളഭത്തേനുമ്മകൾ പകർന്ന് വാത്സല്യം മുകരുമമ്മയായ് ചിരിച്ചു വിടർന്നെന്നിൽ കവിതയുടെ കനലിൽ പപ്പടം ചുട്ടെടുക്കുന്ന കളിത്തോഴിയായ് ചാറ്റൽ മഴയുടെ ആലിംഗനത്തിനിടയിൽ ഉൾച്ചൂട് നിറയുമനുപമ സാമീപ്യമായ് പെയ്തു നിറഞ്ഞും പ്രണയക്കുളിരായടർന്നു വീണുമെൻ പ്രണയിനിയായും ബോധാബോധങ്ങൾക്കിടയിൽ സ്വപ്നമായരികത്തിരുന്നുo തണുവിരലാൽ ഫാലസ്ഥലമുഴിഞ്ഞുo നെഞ്ചോട് ചേർത്തു പനി പകുത്ത് നല്ലപാതിയായും ഇനിയുമാവേഗങ്ങളിൽ കുതിർന്നും മഴകളിൽ പൊള്ളിയും ഗ്രീഷ്മങ്ങളിൽ മുറിഞ്ഞും എന്നിലേക്കും നിന്നിലേയ്ക്കുമുള്ള പനിപ്പെരുക്കങ്ങളിൽ ഭ്രമിച്ച് കിനാവിൽ പടർന്ന് ഒന്നായലിഞ്ഞെൻ കാമിനിയായും. ✍അനിത ജയരാജ്

നീയെന്നെ അറിയും മുൻപേ, എന്റെ പ്രണയശാഖിയിൽ നീ പൂത്തിരുന്നു.. എന്റെ മോഹത്തുരുത്തിലേയ്ക്കേകനായ് നീ വന്നതും, തേൻ മൊഴികളാൽ എന്നിൽ പ്രേമം വിതച്ചതും നിസ്സംഗയായി ഞാനറിഞ്ഞിരുന്നു... തിരുത്തലുകളിലൂടെ പറയാതെ പറഞ്ഞ നിന്റെ ഉൾത്തുടിപ്പുകൾ, നനുത്ത നോവിന്റെ പുഴയായി, എന്നിലൂടെ നിറഞ്ഞൊഴുകി.. ചിന്തകളിലുന്മാദമായി... ഒരുമിച്ചൊരു മഴപോലും നനയാതെ അകലെയൊരു തേങ്ങലായ്,.മൗനം പൊതിഞ്ഞ നെടുവീർപ്പായി നീ മായവേ.. ഇരുളിലലിയുന്നു ഞാൻ, കനവുപൂത്തയെൻ മനമൊഴിയുന്നു... മിഴി  നിറയുന്നു. പുൽക്കൊടിയല്ലെനിക്ക് നീ... പ്രണയം...

ഗൗരിയെ ആദി എപ്പോഴും വഴക്കു പറയും. തൊട്ടാവാടി, കരയാൻ കാരണങ്ങൾ വേണ്ട, ചിരിക്കാൻ ഒരു കടുകുമണിയോളം കാര്യം മതി എന്തെങ്കിലും അസുഖം അടുത്തു കൂടി പോയാൽ മതി പുതപ്പ് ശരണമാണ്. അങ്ങനെ നൂറ്നൂറ്...

അടിമപ്പെട്ടവന്റെ സ്വാതന്ത്രത്തിന് വേണ്ടി ചില ദേശങ്ങളും ഭാഷകളും കൈകോർക്കും ചൂട്ടുപഴുത്ത നോവുകളിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്രത്തിന്റെ അഗ്നിജ്വാലകൾ സ്പുരിക്കും ചിറകരിഞ്ഞ ആകാശങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയവർ നമുക്കൊപ്പം മുദ്രാവാക്യം വിളിക്കും അഹിംസയുടെ സമരവീര്യത്തിനുമപ്പുറം സായുധ സമരത്തിന്റെ നിണം പടർന്ന് മണ്ണ് ചുവക്കുമെന്നവർ കൊതിച്ചു. ഇരുണ്ട ആകാശങ്ങളിൽ തെളിയുന്ന ചുവന്ന നക്ഷത്രങ്ങളെയവർ സ്വപ്നം കാണ്ടിരുന്നു. പിറന്ന മണ്ണിനും അടിമകളായ ജനത്തിനും വേണ്ടിയവർ ആയുധമേന്തി ... ഗദ്ദ്ർ നിങ്ങളൊരു ആവേശമായിരുന്നു ജനിച്ച മണ്ണിന്റെ സ്വാതന്ത്യം ദാഹിച്ചവർ ... രമേശ് അയ്യങ്കി ✍