സോഷ്യൽ മീഡിയയുടെയും ഷോർട്ട് വീഡിയോകളുടെയും കാലത്ത് വായന മരിക്കുന്നുവെന്ന് പലരും പറയുന്നു. പക്ഷേ, ഈ അതിവേഗ ലോകത്ത് വായനയുടെയും എഴുത്തിന്റെയും പ്രസക്തി എന്നത്തേക്കാളും കൂടുതലാണ്.
വായനയുടെ അനശ്വര മൂല്യം
വായന എന്നത് വെറും വിവരങ്ങൾ സംഭരിക്കുന്ന പ്രവൃത്തി മാത്രമല്ല. അത് നമ്മുടെ ചിന്താശക്തിയെ മൂർച്ച കൂട്ടുന്നു, ഭാവനാശക്തിയെ വികസിപ്പിക്കുന്നു.
ഒരു പുസ്തകം വായിക്കുമ്പോൾ നാം മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയാണ്, മറ്റൊരാളുടെ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുകയാണ്. വായന നമ്മെ കൂടുതൽ സഹാനുഭൂതിയുള്ളവരാക്കുന്നു, വിശാലമായ കാഴ്ചപ്പാട് നൽകുന്നു.
വായനയിലൂടെ നമ്മുടെ പദസമ്പത്ത് സമ്പന്നമാവുകയും ആശയവിനിമയ കഴിവ് മെച്ചപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. അത് മാനസിക സമ്മർദ്ദം കുറയ്ക്കുന്നു, ഓർമ്മശക്തി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ദിവസവും ഏതാനും പേജുകൾ വായിക്കുന്നത് മാത്രം മസ്തിഷ്കത്തിന് മികച്ച വ്യായാമമാണ്.
എഴുത്ത്: ആത്മാവിന്റെ കണ്ണാടി
എഴുത്ത് എന്നത് ഒരു കലയാണ്, ആത്മപ്രകാശനത്തിന്റെ മാർഗമാണ്. നമ്മുടെ ചിന്തകളെ വാക്കുകളാക്കി മാറ്റുമ്പോൾ, അവ കൂടുതൽ വ്യക്തമാവുകയും ക്രമീകൃതമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. എഴുതുന്നത് നമ്മെത്തന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.
ഓരോ എഴുത്തുകാരനും അവരുടേതായ സവിശേഷമായ ശബ്ദമുണ്ട്. ആ ശബ്ദത്തെ അംഗീകരിക്കുകയും വളർത്തിയെടുക്കുകയും വേണം. മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ എഴുതാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നമ്മുടെ യഥാർത്ഥ ശബ്ദം കണ്ടെത്തുകയാണ് വേണ്ടത്. എല്ലാ എഴുത്തുകാരനും ആദരവ് അർഹിക്കുന്നു – അവർ കഥകൾ എഴുതുന്നവരോ, കവിതകൾ രചിക്കുന്നവരോ, ലേഖനങ്ങൾ തയ്യാറാക്കുന്നവരോ ആയാലും.
ഡിജിറ്റൽ യുഗത്തിൽ പുതിയ സാധ്യതകൾ
ഇന്ന് വായനയും എഴുത്തും പുതിയ രൂപങ്ങളിൽ നിലനിൽക്കുന്നു. ബ്ലോഗുകൾ, സോഷ്യൽ മീഡിയ പോസ്റ്റുകൾ, ഇ-ബുക്കുകൾ ഇവയെല്ലാം വായനയുടെയും എഴുത്തിന്റെയും പുതിയ മുഖങ്ങളാണ്. സാങ്കേതികവിദ്യ ഇവയെ കൂടുതൽ ആളുകളിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.
എന്നാൽ അടിസ്ഥാന മൂല്യം മാറിയിട്ടില്ല.
നല്ല എഴുത്ത് ആളുകളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു, ചിന്തകൾ ഉണർത്തുന്നു, മാറ്റങ്ങൾക്ക് പ്രചോദനമേകുന്നു. വായന നമ്മെ സമ്പന്നരാക്കുന്നു, വളർത്തുന്നു.
അജ്ഞതയുടെ ദാരിദ്ര്യം… 😀
ചില ആളുകൾക്ക് വായനയോടും എഴുത്തുകാരോടും പുച്ഛമാണ്. പുസ്തകങ്ങളെയും വായനക്കാരെയും അവർ പരിഹസിക്കുന്നു. “സമയം കളയൽ”, “യാഥാർത്ഥ്യത്തിൽനിന്നുള്ള ഒളിച്ചോട്ടം” എന്നൊക്കെ അവർ വിളിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇത് അവരുടെ അറിവില്ലായ്മയുടെ പ്രകടനമാണ്. വായനയുടെ ആഴവും മഹത്വവും മനസ്സിലാക്കാത്തതിന്റെ അടയാളമാണ്.
ഒരു പുസ്തകം പോലും വായിക്കാതെ ഈ ലോകത്തിൽനിന്ന് കടന്നുപോകുന്നത് എത്ര വലിയ നഷ്ടമാണ്! അനേകം ജീവിതങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങൾ, നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ജ്ഞാനം, അസംഖ്യം സ്വപ്നങ്ങളുടെയും സങ്കൽപങ്ങളുടെയും ലോകം – ഇതെല്ലാം പുസ്തകങ്ങളിൽ സംഭരിച്ചിരിക്കുന്നു. അവ അനുഭവിക്കാതെ പോകുന്നത് കണ്ണുണ്ടായിട്ടും അന്ധനായിരിക്കുന്നതുപോലെയാണ്. സുഗന്ധപൂക്കൾ നിറഞ്ഞ പൂന്തോട്ടത്തിലൂടെ മൂക്ക് പൊത്തി നടക്കുന്നതുപോലെയാണ്.
എഴുത്തുകാരെയും വായനക്കാരെയും അവഹേളിക്കുന്നവർ യഥാർത്ഥത്തിൽ സമ്പന്നതയെ തിരസ്കരിക്കുകയാണ്. ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ നേതാക്കന്മാരും ചിന്തകന്മാരും വായനക്കാരായിരുന്നു. ലോകത്തെ മാറ്റിമറിച്ച ആശയങ്ങളെല്ലാം എഴുത്തിലൂടെയാണ് പകർന്നത്. വായന ഒരു ദൗർബല്യമല്ല, ശക്തിയാണ്. എഴുത്ത് ഒരു വിനോദമല്ല, സൃഷ്ടിയാണ്.
പുസ്തകങ്ങളെ പരിഹസിക്കുന്നവർ തങ്ങളുടെ അജ്ഞത പരസ്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയാണ്. അവർ ജീവിതത്തിന്റെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ അനുഭവങ്ങളിൽനിന്ന് സ്വയം അകന്നുനിൽക്കുകയാണ്. പണക്കൊതിയനായ പിശുക്കൻ നിധിയുടെമേൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് പട്ടിണി കിടക്കുന്നതുപോലെ, അവർ അറിവിന്റെ അനന്ത സമുദ്രത്തിനരികെ ദാഹിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്.
നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്തം
വായനയും എഴുത്തും മരിക്കുന്നില്ല; അവയുടെ രൂപമാത്രമാണ് മാറുന്നത്. നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്തം ഈ പാരമ്പര്യങ്ങളെ സജീവമായി നിലനിർത്തുകയാണ്. ദിവസവും കുറച്ച് സമയം വായനയ്ക്കായി മാറ്റിവയ്ക്കുക, നമ്മുടെ ചിന്തകൾ പങ്കുവയ്ക്കാൻ എഴുതുക.
ഓരോ പുസ്തകവും വായിക്കുമ്പോഴും, ഓരോ വാക്കുകൾ എഴുതുമ്പോഴും നമ്മൾ മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ മഹത്തായ സംഭാഷണത്തിൽ പങ്കുചേരുകയാണ്. ആ സംഭാഷണം തുടരട്ടെ, തലമുറകളിലൂടെ പ്രവഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കട്ടെ.
വായനയും എഴുത്തും നമ്മുടെ മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ സത്തയാണ്. അവയെ നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത് നമ്മെത്തന്നെ നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നതിന് തുല്യമാണ്..
