യൗവനം — ഒരിക്കൽ സ്വപ്നങ്ങളുടെ പുകഴ്ചകളാൽ നിറഞ്ഞിരുന്ന ഈ വാക്ക് — ഇന്ന് പലർക്കും യന്ത്രങ്ങളുടെ ഗിയറുകളിൽ കുടുങ്ങിയ ശബ്ദമായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും ഞാൻ അറിയുന്ന പല മലയാളികളും. ഭാവി ഉറപ്പാക്കണം, കുടുംബത്തെ മുന്നോട്ട് നയിക്കണം, സമൂഹത്തിലെ പ്രതീക്ഷകൾ നിറവേറ്റണം… ഈ ഓരോ ചിന്തകളും ചേർന്ന്, അവർ ജീവിതം ജീവിക്കാൻ മറക്കുന്നു.
പണം സമ്പാദിക്കാനുള്ള ഓട്ടം പലരുടെയും ജീവിതത്തെ ഒരു ദൗത്യമായി മാറ്റി. വീടു വാങ്ങണം, ലോൺ തീർക്കണം, മക്കളുടെ ഭാവി ഒരുക്കണം… ഈ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളുടെ പേരിൽ അവർ സ്വയം അനുഭവിക്കേണ്ടിരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ പാഴാവുന്നു.
പിന്നീട് ഒരു സമയത്ത് അവർ പുറകോട്ട് നോക്കുമ്പോൾ മനസ്സിലാകുന്നത്:
പണം ഇല്ലാതെ ജീവിതം സുഖകരമല്ല, പക്ഷേ പണം മാത്രം ഉണ്ടെങ്കിൽ ജീവിതം എന്ന അനുഭവം തന്നെ ഇല്ലെന്നു.
“പിന്നീട് ജീവിക്കാം” എന്ന വ്യാമോഹമാണ് പലരെയും ഇന്നിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ നിന്ന് അകറ്റുന്നത്.
എനിക്കറിയാവുന്ന രണ്ടു ഉദാഹരണം പറയാം
1. ഒരു സുഹൃത്തിനെ ഞാൻ അറിയുന്നു — വർഷങ്ങളോളം ഒരേ നഗരത്തിൽ കഴിയുമ്പോഴും കടൽക്കരയിലേക്ക് ഒരിക്കലും പോയിട്ടില്ല. “ഒന്നു സമയം കിട്ടിയാൽ പോകാം” എന്ന് പതിനേഴുവട്ടം പറഞ്ഞവൻ, ഒടുവിൽ ജോലി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടി വന്നു ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങൾ കാരണം ഒരു കിലോമീറ്റർ നടന്ന് പോകാനും കഴിയാതെ പോയി.
അവൻ പറഞ്ഞത് ഇന്നും ഓർമ്മയുണ്ട്:
“കടലുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞു… പക്ഷേ കടലിന്റെ ശബ്ദം ഞാൻ ഒരിക്കലും കേട്ടില്ല.”
അവന്റെ ശബ്ദത്തിൽ പണത്തിന്റെ വിജയമല്ല, സമയത്തിന്റെ പരാജയമാണ് കേട്ടത്.
2. മറ്റൊരാൾ — ജീവിതം മുഴുവൻ രണ്ടു ജോലികൾ ചെയ്ത് കുടുംബത്തെ ഉറപ്പിച്ചവൻ. മക്കൾക്ക് എല്ലാവിധ സൗകര്യങ്ങളും നൽകി, പക്ഷേ അവരോടൊപ്പം ഇരുന്ന് ഒരു ചായ കുടിക്കാൻ പോലും സമയം കണ്ടെത്തിയില്ല.
മക്കൾ എല്ലാവരും വലുതായി അവരും മറ്റിടങ്ങളിലേക്ക് പോകേണ്ടിവന്നു അവൻ ഇപ്പോൾ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്ന് പറയുന്നു
“ഞാൻ വീട്ടിൽ എല്ലായ്പ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷേ ഒരു നിമിഷവും അവരോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.”
ഇത് പണം കിട്ടിയതിന്റെ സന്തോഷമല്ല, നഷ്ടപ്പെട്ട നിമിഷങ്ങളുടെ മൗനരോദനമാണ്.
ജീവിതം ഒരു സംഭരണം അല്ല; ഒരു പ്രവാഹമാണ്. അതിനെ പിടിച്ചു ദൂരെ ഭാവിയിലേക്കു മാറ്റിവെക്കാൻ നമുക്കാവില്ല. ജോലിയും ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളും ആവശ്യമുണ്ട്, പക്ഷേ അതിനിടയിൽ സ്വപ്നങ്ങൾക്കും ഒരു ശ്വാസവാതിൽ വേണം.
മലയാളികൾക്ക് അത്ഭുതകരമായൊരു ശക്തിയുണ്ട് — പരിശ്രമം, ആത്മാർത്ഥത, കുടുംബസ്നേഹം. അതേ ശക്തി കുറച്ചെങ്കിലും സ്വന്തം സന്തോഷത്തിനായി തിരിച്ച് ഉപയോഗിക്കേണ്ട സമയം ഇതാണ്.
ജീവിതം നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത് ഒരൊറ്റ സത്യമാണ് —
ഭാവി നാളെ തുടങ്ങുന്ന ഒന്നല്ല;
ഇന്ന് നമുക്ക് നമ്മെ എങ്ങനെ സംരക്ഷിക്കാനാകുന്നു എന്നതിലാണ് അത് നിർമ്മിക്കപ്പെടുന്നത്.
യൗവനം പിഴിഞ്ഞൊഴുക്കേണ്ട ഒരു ഇന്ധനം അല്ല;
അത് മുഴുവൻ ആയുസ്സിനും പ്രകാശം പകരുന്ന ഒരു തീപ്പൊരി ആണ്.
അത് കെടുത്താതെ കൈവശം വെക്കുക
ജീവിതം അതിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ തന്നെയാണ് മനോഹരമാക്കപ്പെടുന്നത്.
ഭാവി സംരക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി യൗവനം ഞെക്കി പിഴിയുന്ന ഒരു തരം യന്ത്രവസ്തുക്കൾ ആവുകയാണ് ഓരോ ജീവിതവും…
