ലൗലി ബാബു തെക്കെത്തല
ഇളം വെയിലിൽ
നിഴലായി ഉയർന്നു പൊങ്ങുന്ന നീ —
പേർ വിളിക്കുമ്പോൾ പോരാളിയെ
പോലെ,
കുതിച്ചു പായുന്നു ഡാൻഡിലിയൻ.
പച്ചമണ്ണിൽ പുഞ്ചിരിച്ചൊരു
സർവ്വസാധാരണ പൂവ്,
പക്ഷേ കാറ്റിന്റെ കിനാവിൽ
പറക്കാൻ പഠിച്ചവൾ —
ഡാൻഡിലിയൻ.
സൂര്യനെ നോക്കി
തല ഉയർത്തി നിൽക്കുന്ന നീ,
നക്ഷത്രങ്ങളായ വിത്തുകൾ ചുമന്നു
സന്ധ്യയിൽ കാറ്റിലേക്കുയരുന്ന
സ്നേഹം
ഒരൊറ്റ തളിരിതൾ പോലെയെങ്കിലും,
നീ എല്ലാ ഇടങ്ങളിലേക്കും
വിശ്വാസം വിതയ്ക്കുന്നു —
ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ
കാവൽക്കാരിയായ്
മുളപ്പിക്കുന്നതെന്തെന്നറിയാതെ,
വേപഥു പൂണ്ട പക്ഷേ
ആഗ്രഹത്തോടെ
പുതിയ ഭൂമിക്ക് സ്വാഗതം പറയുന്ന
ഒരു മൗന കവി
നീ ഭൂമിയോട് പറയുന്ന വാക്കാണ്:
“ഇതുവരെ തീർന്നിട്ടില്ല,
ഞാൻ ഇനിയും വരും.”
ഡാൻഡിലിയൻ — പറക്കുന്ന പ്രതീക്ഷ.
മഴയിൽ കുഴഞ്ഞ സ്വപ്നങ്ങൾ
കാറ്റിലേറ്റി പറത്തുന്ന
ഒരു നിശബ്ദ പ്രസ്താവനയാണ്‌ നീ
ചെയ്തു തീർത്തതെല്ലാം
വെറുതെയല്ലെന്നോതുന്ന
കണക്കില്ലാത്ത വെറും മഴകൾക്കും
തളർന്ന ഭൂമിക്കുമെതിരായി
നീ നടത്തുന്ന കുതിപ്പാണ് —
ഒരു കടൽമഴയുടെ തീക്ഷ്ണമായ
മറുപടി.
ഒരൊറ്റ പെയ്ത്തിലെ തുള്ളികൾ
പോലും നിനക്കൊരു പുതുജനനം
എത്ര ചൂട് പൊള്ളിച്ചാലും
നീ വീണ്ടും പിറക്കുന്ന ജീവിതം.
വേരില്ലാതെ,പടരുന്ന നിറഞ്ഞു
വിടരുന്ന
ഒരു പ്രതീക്ഷ — അതാണ് നീ,
ഡാൻഡിലിയൻ.
വാർത്തകൾ ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ
ചിന്താ പ്രഭാതം 
മലയാളി മനസ്സ് — ആരോഗ്യ വീഥി 
സിനിമ ലോകം
കുട്ടീസ് കോർണർ 
സ്ട്രോബറി പാലട 
മെയ്ദിന ഓർമ്മകൾ
കാഷ്മീർത്താഴ്വര – കണ്ണീർത്താഴ്വര
♥️പിറന്നാൾ ആശംസകൾ 
—20-4-2025.
(മേരി ജോസി മലയിൽ,
ചിരിപ്പിക്കാം!
നല്ല പ്രതീക്ഷ..
നല്ല ഭാവന