നിൻ്റെ വർണ്ണം കണ്ണുകളെ
ത്രസിപ്പിച്ചപ്പോൾ
സൂര്യകാന്തി നിന്നെ വരയ്ക്കുവാൻ
എനിക്കുമൊരാശ
കരങ്ങൾ ചലിച്ചതും നിന്നെ
മങ്ങാതെ യൊപ്പുവാൻ
മനസ്സു ചിന്തയോടിണങ്ങി.
വാടാതിരിക്കണം നീ ആഗ്രഹ
ത്തിനറുതിയില്ല
നാൾക്കുനാൾ ക്ഷീണം തട്ടിയ
ഇതൾ വാടാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ
കടലാസ് തുണ്ടിൽ നീ നിത്യവസന്ത
മായ് തെളിഞ്ഞു.
ആണി തറച്ച ചുമരിൽ തൂക്കിയ
ചിത്രം ആരൊക്കെയോ കണ്ട്
ചോദിക്കുമ്പോഴും
പകർത്തി വരയ്ക്കാനൊരുങ്ങിയ
മറ്റൊരു നേരത്ത് കരങ്ങൾ
വഴങ്ങാഞ്ഞത് മനസ്സിനേറ്റ
ക്ഷതമായ് മാറുന്നു.
പല കുറി വരച്ചതും കീറിക്കളഞ്ഞ
കടലാസ് കഷ്ണങ്ങൾ ഏറുമ്പോൾ
സൂര്യകാന്തി നിന്നെ വീണ്ടും ഒരിക്കൽ
കൂടി വരയ്ക്കാൻ
പറ്റാത്ത ഹതഭാഗ്യന് ഇനിയെന്തു
വർണ്ണം ഉള്ളിൽ തെളിയണം.
പച്ചിലത്തോപ്പിൽ നിറഞ്ഞ
മന്ദമാരുതൻ തഴുകിയ
സൂര്യകാന്തിയിതളുകൾ
മണ്ണിൽ ഒന്നായി പതിക്കുമ്പോൾ
ഇന്ന് തൂലികതുമ്പിനാൽ കടലാസിലും
പോറൽ വീണു.
