ജ്വലിച്ചുകേറിവന്നവൾ
ക്ഷണിച്ചിടാത്ത വേദിയിൽ
എറിഞ്ഞ കൂർത്ത വാക്കുകൾ
ശരങ്ങളായ്ത്തറയ്ക്കവേ,
തുളച്ചു ചോര ചിന്തവേ
പിടഞ്ഞു മർത്യമാനസം
കലിപ്പണഞ്ഞിടാതവള്
പുലമ്പിടുന്നു പിന്നെയും.
അവൾ തൊടുത്ത ഭാഷയെ
വിലക്കിയില്ലതാരുമേ!
നിശ്ശബ്ദരായ കൂട്ടമേ-
ഇതോ പ്രബുദ്ധകേരളം?
പകക്കനൽച്ചിതയ്ക്കുമേൽ
പുകച്ചുരുൾ ശമിക്കവേ
എരിഞ്ഞുതീർന്നതാശ്രയം
തണൽവിരിച്ചൊരാൽമരം.
വെളുത്ത കല്ലറയ്ക്കകം
നുരച്ചിടുംപുഴുക്കൾപോൽ
വെറുപ്പു മൂടി വൃത്തിയിൽ
ചിരിച്ചിടുന്ന ലോകമേ!
മുഴങ്ങി വീണ്ടുമന്നൊരാൾ
രചിച്ച കാവ്യമെങ്ങുമേ
മടിച്ചിടാതെയീണമോ-
ടതേറ്റുപാടി നമ്മളും
മനുഷ്യനാവണം സ്വയം
മറന്നിടാതെനോക്കണം
മനുഷ്യനാവണം പൊരുൾ
മനസ്സിലാക്കിവാഴണം.
മനുഷ്യനാവണം സ്വയം
മറന്നിടാതെനോക്കണം
മനുഷ്യനാവണം പൊരുൾ
മനസ്സിലാക്കിവാഴണം.
