ഒരു പരിശോധന – പിൻവാതിലിലൂടെ.. ✍ രാജു മൈലപ്രാ

അൻപതു വയസു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ആണുങ്ങളുടെ ആരോഗ്യം അവരോഹണാവസ്ഥിലാണ്. അറുപതു-എഴുപതു കാലഘട്ടത്തിൽ അലട്ടുന്ന ചില ചിന്തകൾ ഇടയ്ക്കിടെ കടന്നു വരും. ചിലർ ‘സ്ഥാനമാനങ്ങൾ ചൊല്ലിക്കലഹിച്ചു നാണം കെട്ടു നടക്കുന്ന’ മാനസികാവസ്ഥയിൽ എത്തിച്ചേരും (ഉദാഹരണങ്ങൾ നമ്മുടെ കൺമുൻപിൽ തന്നെയുണ്ടല്ലോ).

പ്രായം കൂടുംതോറും, മറ്റ് എന്തിനേക്കാളും വലിയ സമ്പത്ത് ആരോഗ്യമാണെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവ് ഉണ്ടാകും. കിടപ്പുമുറിയിൽ വെച്ചാണ് പലരും തങ്ങളുടെ ശാരീരിക ബലക്കുറവിനേക്കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരാകുന്നത്.

നേരത്തെ തന്നെ പിടികൂടിയിട്ടുള്ള ജീവിതശൈലി രോഗങ്ങളായ പ്രഷർ, ഷുഗർ, കൊളസ്ട്രോൾ തുടങ്ങിയവ ഒന്നു കൂടി പിടിമുറുക്കും.

മരുന്നുകളുടെ ഒരു നീണ്ടനിര മെഡിസിൻ കാബിനറ്റിൽ ഇടം പിടിക്കും. ആഹാരത്തിനു മുമ്പ്, ആഹാരത്തിനു ശേഷം, ആഹാരത്തോടൊപ്പം,

ഈ മരുന്നുകൾ കഴിക്കുന്നതു മൂലമുണ്ടാകുന്ന പാർശ്വഫലങ്ങൾ വായിച്ചാൽ ജീവനിൽ കൊതിയുള്ളവരാരും ഇവയൊന്നും കൈകൊണ്ടു തൊടില്ല.

ഒരു രോഗം മാറാൻ കഴിക്കുന്ന മരുന്നുമൂലം, മറ്റ് എത്രയെത്ര മാരകരോഗങ്ങളാണ് നമ്മൾ ക്ഷണിച്ചു വരുത്തുന്നത്.

ഇക്കാര്യം ഞാൻ ഭാര്യയോടൊന്നു സൂചിപ്പിച്ചു.

ഈയിടെയായി എൻ്റെ വയറ്റിൻ്റെ വലതുഭാഗത്തു ഒരു ചെറിയ വേദന ‘വൈദ്യരേ, വൈദ്യരേ വയ്യുമ്പം വയ്യുമ്പം വയറിനകത്തൊരു ഉരുണ്ടു കയറ്റം…’ ‘ഇങ്ങേരുടെ ഈ നശിച്ചകുടിയാണ് ഇതിനെല്ലാം കാരണം…’ സമൂഹത്തിൽ നിലയും വിലയുമുള്ള സൽസ്വഭാവികളായ എൻ്റെ സുഹൃത്തുക്കളെയൊക്കെ അവൾ മദ്യപാനികളുടെ ലിസ്റ്റിൽ കൂട്ടി.

പെട്ടെന്നു തന്നെ അവൾ വേദനയുടെ കാരണം കണ്ടുപിടിച്ചു.

‘അതെങ്ങാനാ? കള്ളുകുടിയന്മാരുമായിട്ടല്ലിയോ കമ്പനി.’

സത്യത്തിൽ, കള്ളുകുടിയുടെ കാര്യത്തിൽ അവർ എന്നെ ഗുരുസ്ഥാനിയായാണു കാണുന്നത്. പണ്ടൊക്കെ ഒരു ഡോക്ടറെ കണ്ടാൽ, നമ്മുടെ ഒരു മാതിരിപ്പെട്ട രോഗങ്ങളെല്ലാം അദ്ദേഹം തന്നെ ചികിത്സിച്ചു സുഖപ്പെടുത്തുമായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ, മുടി മുതൽ, കാലിൻ്റെ നഖത്തിനു വരെ വെവ്വേറെ സ്പെഷ്യലിസ്റ്റുകളാണ്. ഇവരെല്ലാം കൂടി ചേർന്ന ‘മെഡിക്കൽ ഗ്രൂപ്പുകളാണ്’ എല്ലായിടത്തും.

ഇപ്പോൾ ഒരു എമർജൻസി റൂമിൽ ചെന്നാൽ, ആദ്യമൊരു നേഴ്‌സിനെ കാണുന്നു. പിന്നീടൊരു നേഴ്സ് പ്രാക്ടീഷ്‌ണറെ കാണുന്നു, അതുകഴിഞ്ഞ് ഫിസിഷ്യൻ അസിസ്റ്റന്റ്റ്-അങ്ങിനെ പല കടമ്പകൾ കടന്നാണ് യഥാർത്ഥ മെഡിക്കൽ ഡോക്ടറുടെ അടുത്ത് എത്തുന്നത്. ഇവർക്കെല്ലാം വെള്ള ഓവർകോട്ടും, പേരിനു മുന്നിൽ ‘ഡോക്ടർ’ എന്ന വിശേഷണവുമുണ്ട്.

പത്തു പതിനഞ്ചുകൊല്ലം കഷ്ടപ്പെട്ടു മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ പഠിച്ചു ബിരുദം നേടിയവരും, അൻപതു ഡോളർ മുടക്കി തപാൽ മാർഗ്ഗം ഡിഗ്രിയെടുത്തവരും, നമ്മുടെ സമൂഹത്തിൽ ഡോക്ടർ എന്ന ലേബലിൽ ചുറ്റിത്തിരിയുന്നുണ്ട്. ജാഗ്രതൈ!

‘ഉപ്പിനോളം വരുമോ, ഉപ്പിലിട്ടത്?’ -എന്നു പറയും പോലെ, സാക്ഷാൽ മെഡിക്കൽ ഡോക്ടറെ കണ്ടു കഴിയുമ്പോഴേ നമുക്കൊരു സാറ്റിസ്ഫാക്ഷൻ കിട്ടുകയുള്ളൂ.

എന്റെ വയറുവേദനയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ അറിയാതെ കാടുകയറിപ്പോയി. പിടിച്ചപിടിയാലെ, പ്രിയതമ എന്നെ വയറു വൈദ്യൻ്റെ പക്കലെത്തിച്ചു.

വയറിനുള്ളിലാണു വേദന-അതിൻ്റെ ഉറവിടം കണ്ടുപിടിക്കണമെങ്കിൽ Colonoscopy നടത്തണം. അന്നനാളത്തിന്റെ അങ്ങേയറ്റത്തു കൂടി ഫൈബർ ഓപ്റ്റിക് കാമറ കടത്തി വയറിനകമെല്ലാം പരിശോധിക്കുന്ന ഒരു പ്രക്രിയ. ഇതൊക്കെ ഗവേഷണം നടത്തി കണ്ടുപിടിച്ചവരെ നമിക്കണം.

വയറിനുള്ളിലാണല്ലോ പരിശോധന നടക്കുന്നത്. അതിനാൽ ആദ്യപടിയായി വയർ ഒന്നു ക്ലീൻ- അപ് ചെയ്യണം.

പ്രോസീജറിന്റെ തലേദിവസം പരിപൂർണ്ണ ലിക്വിഡ് ഡയറ്റ് ആണ്. നിറമുള്ള പാനീയങ്ങളൊന്നും പാടില്ല. Dulcolax tablet, Miralax powder, Gatorade Powder ㎡ സഹായികൾ.

ഉച്ചയോടു കൂടി മൂന്നോ നാലോ Dulcolax Tablets ഒറ്റയടിക്കു വിഴുങ്ങുക-ഒരു മണിക്കൂറിനു ശേഷം Miralay Powder, Gatorade-ൽ കലക്കി ഇടവിട്ടു കുടിക്കുക.

രണ്ടു മൂന്നു മണിക്കൂറിനു ശേഷം അണക്കെട്ടു തുറന്നു വിടും. പിന്നെ വയറൊരു പടക്കശാലയായി മാറും . രാത്രി മുഴുവൻ ബെഡ്റൂം-ബാത്റൂം, നോൺസ്‌റ്റോപ് ഷട്ടിൽ സർവ്വീസ്.

അങ്ങിനെ ഒരു കണക്കിനു നേരം വെളുപ്പിക്കുന്നു.

ഇങ്ങിനെയൊരു പരീക്ഷണഘട്ടം ജീവിതത്തിൽ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടി വരുമെന്നു ഒരിക്കലും കരുതിയില്ല.

അല്ലെങ്കിലും നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നതു പോലെയല്ലല്ലോ വിധിയുടെ വിളയാട്ടം-വിധി ദിവസം രാവിലെ ആശുപ്രതിയിലേക്കു യാത്രയായി.

ഭാര്യയാണു ആംബുലൻസ് ഡ്രൈവറുടെ റോളിൽ. എത്ര കുത്തുവാക്കുകൾ പറഞ്ഞാലും, അവസാന കാലത്ത് ആപത്തു കാലത്ത് ഭാര്യക്കു ഭർത്താവും, ഭർത്താവിനു ഭാര്യയും മാത്രമേ കാണുകയുള്ളൂ.

എന്നെകൂടാതെ വെയ്റ്റിംഗ് റൂമിൽ നാലഞ്ചു പേർ കൂടിയുണ്ട്- എല്ലാവരുടേയും മുഖത്ത് ഒരു വൈക്ലബ്യം.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സുന്ദരിയായ ഒരു നേഴ്സ് വന്ന് പേരു നീട്ടി വിളിച്ചു. തല ഉയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ സ്‌പ്‌തനാഡികളും തളർന്നു പോയി. എവിടെയോ കണ്ടു പരിചയമുള്ള ഒരു മലയാളി പെങ്കൊച്ച്.

‘അറിയത്തില്ലിയോ-അതു നമ്മുട കുഞ്ഞപ്പന്റെ മകളാ-‘ എൻ്റെ ഭാര്യയുടെ മുഖത്തു ഒരു സന്തോഷം.

‘ഒന്നു മിണ്ടാതിരിയെടി-‘ പെൺകുട്ടി എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. കർത്താവേ, കഷ്ടകാലം കാറു പിടിച്ച്, ന്യൂയോർക്കിൽ നിന്നും എൻ്റെ പിന്നാലെ ഫ്ളോറിഡാക്കും വന്നോ?

‘ആന്റി ഇവിടെത്തന്നെ ഇരുന്നോ- അങ്കിളിൻ്റെ കാര്യം ഞങ്ങളേറ്റു-‘

‘മോളേ-അങ്കിളിനെ ശരിയ്ക്കെക്കൊന്നു നോക്കിക്കോണേ!’

എന്തോ കുത്തിപ്പറയുന്നതു പോലെ!

അറവുശാലയിലേക്ക് ആനയിക്കപ്പെടുന്ന കുഞ്ഞാടിനെപ്പോലെ ഞാൻ ആ പെൺകുട്ടിയെ പിൻതുടർന്നു.

പരിശോധനാ മുറിയിൽ ഡോക്ടറെ കൂടാതെ, Anesthesiologist, കാഴ്ചക്കാരായി, ആ പെൺകുട്ടിയുൾപ്പെടെ മറ്റു രണ്ടു മൂന്നു പേർ.

വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം അഴിച്ചു മാറ്റുവാൻ ഉത്തരവായി.

അണ്ടർവെയർ ഊരുവാൻ ഞാനൊന്നു മടിച്ചപ്പോൾ,

‘ഓ, അതൊന്നും വലിയ കാര്യമല്ല-ഞങ്ങളിതെത്ര കണ്ടിരിക്കുന്നു-‘ എന്ന ഭാവത്തിലാണു ചുറ്റും കൂടിയിരിക്കുന്നവരുടെ നിൽപ്പ്.

ശുഷ്ക്കിച്ച ശരീരഭാഗങ്ങളും പ്രദർശിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു പിറന്ന പടി നിൽക്കുന്ന എനിക്ക് ധരിക്കുവാൻ ഒരു ‘ബാക്ക് ഓപ്പൺ’ ഗൗൺ തന്നു. ഞാൻ കരച്ചിലിന്റെ വക്കോളമെത്തി. ഇടതുവശം ചെരിഞ്ഞ്, കാൽ നീട്ടിവെച്ച്, വലതു കാലിൻ്റെ മുട്ട് വയറിനു മുകളിലേക്കു കയറ്റിവെക്കുവാൻ പറഞ്ഞു. എൻ്റെ കുടവയറിനു മുകളിലേക്കു, എൻ്റെ ഉണങ്ങിയ കാൽ കയറ്റി വെക്കുവാൻ കുറച്ചു പണിപ്പെട്ടു. വലതുകൈയിൽ കുത്തിക്കയറ്റിയ സൂചിയിലൂടെ എന്തോ എന്റെ സിരികളിലേക്കു കടന്നു കയറി- പിന്നീട് അവിടെ നടന്നതൊന്നും ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല.

കണ്ണുതുറന്നപ്പോൾ ഡോക്ടർ മുന്നിലുണ്ട്- എക്‌സ്റേ മോണിറ്റർ സ്ക്രീനിൽ എന്റെ ആന്തരാവയവയങ്ങളുടെ ചില പടങ്ങൾ കാണിച്ച് എന്തൊക്കെയോ വിശദീകരിച്ചു. അതുകണ്ടിട്ട് ചില മോഡേൺ ആർട്ട് പെയിംന്റിംഗ് പോലെ തോന്നി. എനിക്കൊന്നു മനസ്സിലായില്ല.

‘കാര്യമായ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല- See you after five years’

എന്നു പറഞ്ഞിട്ട് ഡോക്ടറും പരിവാരങ്ങളും സ്ഥലം വിട്ടു.

‘ഇനി എന്റെ പട്ടി വരും.’ ആരോടെന്നില്ലാതെ ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. വസ്ത്രധാരണത്തിനു ശേഷം ആർക്കും മുഖം കൊടുക്കാതെ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും മുങ്ങി.

കാറിൽ കയറിയപ്പോൾ, അവിടെ നടന്ന സംഭവമെല്ലാം എൻ്റെ ഭാര്യക്ക് വിശദമായി അറിയണം.

മലയാളികൾക്കിടയിൽ പോപ്പുലറായ ഒന്നു രണ്ടു തമിഴ് വാക്കുകൾ ഉച്ചത്തിൽ ഉരുവിട്ട് ഞാനവളുടെ വായടപ്പിച്ചു.

എല്ലാവർക്കും ആരോഗ്യപ്രദമായ ഒരു നവവത്സരം നേരുന്നു.

രാജു മൈലപ്രാ