🏹മന്മഥനിലൂടെ, മഹത്വചിന്തയിലേക്ക്..🎍(കവിത) ✍മോഹൻജി

മങ്കമാർ കൊതിക്കുന്ന മന്മഥ ശരങ്ങളെ
മന്ത്രിച്ചങ്ങൊരുക്കിയ ഏലസ്സു മെല്ലെയൊരു
മന്ത്രമുദ്രിതമായ അരഞ്ഞാണച്ചരടിന്മേൽ
മത്സഖീ കോർത്തൂ നിൻ്റെയരക്കെട്ടിലണിയിക്കാൻ….

മാനിനി നിൻ ലോല നാഭിയിൽ വിലസുന്ന
മന്മഥലീലാഗൃഹ വാതിൽക്കലെത്താനായി
മന്മനോമണീ,നിൻ്റെ ലാസ്യ ഭാവങ്ങൾ കാണ്മാൻ
മന്ത്രങ്ങളുരുക്കഴിച്ചങ്ങനെ നിന്നീടുമ്പോൾ…

മാന്യത കയ്യാളുകയെന്നതുമുരുവിട്ട്
മാനസ മുറ്റത്തെത്തീ മഹത് ചിന്തകളപ്പോൾ
മാരനെയൊഴിവാക്കി മനത്തെയുണർത്തുവാൻ
മാധവ ചിന്ത തന്നിൽ മുഴുകാനവളോതീ…

മാത്രമല്ലവളൊരു കാര്യവും കാതിൽ ച്ചൊല്ലീ
മാത്രയതത്രേ നിൻ്റെ ജീവിതമതിന്മേലീ
മൂർത്ത ചിന്തകൾ കൊണ്ടു നാകങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കേണ്ട
മൂകമാം ദു:ഖങ്ങളെ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിച്ചാലും….

മന്മനോസരണിയിലുയരും ഓളങ്ങൾ തൻ
മന്ത്രണം കേൾക്കാനായിത്തുനിഞ്ഞങ്ങിരുന്നപ്പോൾ
മാമക ചിത്തത്തിൻ്റെ വാതിലു തുറന്നെത്തീ
മൂകദു:ഖങ്ങൾ തൻ്റെ തേങ്ങലിൻ പ്രതിധ്വനി…

മുജ്ജന്മപാപങ്ങൾതൻ അസ്തിത്വ ദു:ഖമല്ല
മജ്ജനം ചെയ്യാതുള്ള ഈ ജന്മ പ്രവൃത്തികൾ
മുറ്റോടെ വന്നെത്തീട്ടാ മനത്തെ മഥിക്കുന്നൂ
മറ്റൊരു നിമിഷത്തിൽ ചിന്ത തൻ ചരടറ്റൂ…🪁

മോഹൻജി✍