മുറ്റത്തെ കണിക്കൊന്ന (കവിത)

ചാരുകസേരയിൽ ചാരിക്കിടന്നു ചെറിയ മയക്കത്തിലേക്ക് ബീരാൻ വഴുതിവീണു. അപ്പോഴാണ് പാത്തുമ്മയുടെ ശബ്ദം ചെവിയിൽമുഴങ്ങിയത്. അല്ലാ....ങ്ങള് ഒറക്കം തൊടങ്ങ്യോ....?അഞ്ചീസം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ ഓൻ വരും. ങ്ങള് അയ്ന് മുമ്പ് ഊ ആട്ടിൻകൂട് ഒന്ന് പൊളിക്ക്ണ് ണ്ടോ...ആടിനേം...

ഇതിഹാസങ്ങൾ പാടിയുണർത്തിയ അഖണ്ഡഭാരത സംസ്കാരം... മതേതരത്വ പെരുമകൾ ചൂടിയ ഭാരതനാടിൻ സംസ്കാരം... ഉയർന്നിടേണം നമ്മളിലെന്നും പാവനമാകും സംസ്കൃതികൾ... വന്ദേ മാതരം... ജയ... വന്ദേ മാതരം... നാനാത്വത്തിൽ ഏകത്വം പടുത്തുയർത്തിയ നാടിവിടം... സാഹോദര്യത്തിൻ സമതയുണർത്തിയ സമഭാവനയുടെ നാടിവിടം... സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ പൊൻപുലരിക്കായ് ജീവൻ നൽകിയ യോദ്ധാക്കൾ പൊരുതിമരിച്ചൊരു മണ്ണിവിടം... വന്ദേ മാതരം... ജയ... വന്ദേ മാതരം... സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ പൊൻപുലരിക്കൊരു തിലകക്കുറിയായ്... എഴുപത്തിഞ്ചാമാണ്ടിൻ നിറവിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ... സുവർണപതാക വാനിൽ നന്നായി ഉയർന്നു പാറുമ്പോൾ.... ഒരേ സ്വരത്തിൽ നമുക്കൊന്നായ് പാടാം... വന്ദേമാതരം.... ജയ... വന്ദേ...

ഹരിതാഭമീ പാടത്തു പുതഞ്ഞു കിടന്നൊരാ കളിമണ്ണായിരുന്നൊരെന്നെ നീയന്നാ തപ്തമാം തീച്ചൂളയിലിട്ടു കറക്കിയപ്പോൾ എൻ മനം വല്ലാതെ പൊള്ളലേറ്റിരുന്നു. എന്തിനു നീയെന്നെ യീ വെന്ത മണ്ണാക്കിയെന്നറിയുവാ നാർദ്രമായി ഞാൻ കാത്തിരുന്നു. നീ മൊഴിഞ്ഞില്ലൊന്നുമെങ്കിലും നിദ്രാവിഹീനമായ് ഞാൻ കഴിഞ്ഞു. ഋതുഭേദങ്ങൾ മാഞ്ഞൊരാ തൃ സന്ധ്യതൻ വേളയിൽ വൃശ്ചികമാസ സംക്രാന്തിയൊന്നിൽ അറിഞ്ഞു ഞാനന്ന് നീ യെന്നിലെണ്ണ പകർന്നാ തിരിയൊന്നിട്ടു തെളിച്ചിട്ടെന്നെയാ...