പിറവി (കവിത)

നാമൊന്നായി ചേർന്നതുമുതൽ നീ ഭാഗ്യവതിയും ഞാൻ ഭാഗ്യവാനുമെന്നു നാട്ടു വർത്തമാനം ,മുൻപ് നീ ഒരു കഷ്ടപാടുകാരിയും ഞാനൊരു അപ്രസക്തനുമെന്നു പറഞ്ഞവരിന്നു മൂക്കത്തു വിരൽ വെക്കുന്നു . വിവാഹമൊരു ചോദ്യമായി നിൽക്കുന്നവർക്ക് മുൻപിൽ നാമൊരുമിച്ചു നടന്നു നീങ്ങുമ്പോൾ നിറംകൊണ്ടോ പശ്ചാത്തലങ്ങൾകൊണ്ടോ ചേർച്ചയില്ലാത്ത ഇവരെങ്ങനെ ഒരു മനസ്സായി മാറുന്നു ? എന്ന് അവർ ചോദിക്കുന്നു നിന്നെ കണ്ടതുമുതലിങ്ങോട്ടു...

നിഴലാട്ടങ്ങളിന്നും നിലയ്ക്കുന്നില്ല വീടിന്റെ സ്വാദുമുറിയിൽ മധുരമൊട്ടുമില്ലാത്ത ശോഷിച്ച വിരലുകൾ അവളെന്നും മുറുക്കുമായിരുന്നു.. ശീലങ്ങൾക്ക് അടിവരയിടാൻ അയാളോടൊപ്പം അവൾ പഠിച്ചു... ഇഡ്ഡലിച്ചന്തത്തിലെ ചുവന്ന പൂവുകളെ അറപ്പോടെ വീക്ഷിച്ചത് വിശപ്പിൻ കനലിൽ എരിഞ്ഞു തീർന്നു... അടുക്കളയിലായിരുന്നു ചോർച്ചകൂടുതൽ.. അരി തിളച്ച കലത്തിൽ മഴവെള്ളം അഹങ്കരിച്ച നാളിലൊരിക്കൽ അടുക്കളയോടൊപ്പം പിഴുതെടുത്ത സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചെളിപ്പറമ്പിൽ വെന്തു തീരാതെ പൊങ്ങിക്കിടന്നിരുന്നു അരിമണികൾ.  ആശ അഭിലാഷ് മാത്ര

"നിങ്ങക്കിപ്പോ എന്നെ ഇഷ്ടല്യേ? തുടരെ തുടരെ വിട്ട ചോദ്യങ്ങൾക്കൊന്നും റിപ്ലെ കാണാതിരുന്നപ്പോഴാണ് അവളത് അയാളോട് ചോദിച്ചത്. അതിനും നീല കണ്ണിന്റെ നോട്ടം മാത്രം നൽകി അയാൾ പൊയ്ക്കളഞ്ഞു. മറുപടി കൊടുക്കാതെ. അവൾ വല്ലാതെ...