By: കോളിൻസ് മാത്യൂസ്, ഡാളസ്
തോരാത്ത മഴ ; തീരാത്തവ്യഥ
By Collins Mathews
വാനിൽ പറക്കുന്ന മഴ മേഘമേ നീ
ദൂരെ എവിടേക്കോ പോവത് എന്ത് ?
പ്രകൃതി തൻ അശ്രു പൂക്കളാകും മഴത്തുള്ളികളെ
വാരി വിതറുവാൻ കൊതിയാവുന്നോ ?
മാലോകർ നിനയ്ക്കാത്ത നാഴികയിൽ പെയ്തിറങ്ങല്ലേ മഹാമാരിയായ്
മലയുടെ നെഞ്ചകം തകർക്കുന്ന ഹുങ്കാരം
മനുഷ്യന് വ്യാധിയായി മാറരുതെ !
ഞങ്ങൾ ചെയ്തതാം പാപത്തിൽ ഫലങ്ങൾ ദുരന്തങ്ങളായ് വന്നു ചേർന്നിടും വേളയിൽ
ഒരു കുളിർ മഴയായ് ഭൂമിയുടെ നോവകറ്റുക
വരളുന്ന കാടിന്റെ ദാഹമകറ്റുക .
പകലന്തിയോളം പണിയെടുത്തുറങ്ങുന്ന
മനുഷ്യ ജന്മങ്ങളെ കാണാതെ പോകല്ലേ
ഇരുളിന്റെ മറവിൽ പാഞ്ഞെത്തി നീ
അവരുടെ കുഞ്ഞോമനകളെ കവർന്നെടുത്തിടല്ലേ .
ആകുല ചിന്തനാം മാനവനേകുക
അകം കുളിർപ്പിക്കും നനുത്ത സ്പർശം
നദിയിലെ ഓളമായ് , ഭാവി തൻ സ്വപ്നമായ്
തീരാ വ്യാധികളെ നീക്കിക്കളയുക.
. വളരെ മനോഹരമായ കവിത. ഹൃദയ സ്പന്ദനം വാക്കുകളായി, ചെറുതുള്ളികൾ പോലെ ഇറ്റുവീണതു് വായിച്ചു. ഒഴുക്കുക, വീണ്ടും —…. വീണ്ടും.
Beautiful poem.
May God bless you to write more.
Very good poem Colins. Very relevant at this point of time. May your literary aptitude be flourished in the days to come. Blessings