കൂടില്ലാത്ത പക്ഷികൾ (കവിത)

ഇട്ടേച്ചു പോയൊരാൾ പതിയെ തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ നാമതിൻ്റെ പിണക്കത്തെ മറന്നു പോവാറില്ലേ ? അപ്പോൾ ഒരുമ്മകൊണ്ടു നമുക്ക് ലോകത്തെ തന്നെ വരയ്ക്കാനാവുന്നു. ഒരു പുഴയും കടലിൽനിന്നതിൻ്റെ ഹൃദയത്തെ തിരികെ വിളിയ്ക്കാതെ പിന്നെയും, പിന്നെയും അങ്ങോട്ടു ചെല്ലുന്നതിൻ്റെ രഹസ്യവും ഇതുതന്നെയാവാം. പിരിയലുകളെക്കാൾ വലിയ വിഷാദമേയില്ലെന്ന് ഓരോ പകലിലും നക്ഷത്രങ്ങൾ നമ്മളോടു പറയുന്നുണ്ട് എന്നിട്ടും തിരികെ വരുന്ന രാത്രികളിൽ അവയുടെ തിളക്കമാർന്ന കണ്ണുകളെയല്ലേ നാം ദർശിക്കുന്നത്. ചെറിയ ഇടവേളയെങ്കിലും പിരിയലിനു ശേഷമുള്ള കാണലുകൾ അത്രമേൽ ഹൃദയംതൊടുന്നു. ആകസ്മികത എന്നൊന്നില്ലെന്ന് പ്രണയത്തിനു മാത്രം മനസ്സിലാകുന്ന ഭാഷയാണ് സ്നേഹിക്കപ്പെടുമ്പോൾ മതിലുകൾക്കിരുപുറമെങ്കിലും ഒന്നായിരിക്കുമെന്ന് നമ്മൾ കാണുന്നതല്ലേ ...? ✍ആരിഫ് തണലോട്ട്

നിനയാതെ എത്തിയോ രാമഴ ഇന്നെൻ്റെ ഓർമ്മയെ തൊട്ടുണർത്തി. നനവിൻ, കുളിരിൽ ത്രസിപ്പിച്ചു നിന്നു കൊണ്ടേറെ പെയ്തു പെയ്തെങ്ങനെ.. ചില്ലിട്ടു വെച്ചൊരാ ജാലക വാതിൽ മെല്ലെ തുറന്നു തെറിച്ചു നിൻ തുള്ളികൾ പ്രിയമാം തലോടലായ്, പ്രണയാർദ്രമായ്. അലിയട്ടെ നിന്നിലായ്. രാവിൻ മടിയിൽ പുളകം കൊള്ളിച്ച നനുത്ത തുള്ളി. ആത്മാവിൻസ് സ്പന്ദനം തൊട്ടറിഞ്ഞു. ചാഞ്ഞുലയുന്ന തേന്മാവിൻ കൊമ്പിലെ രാക്കിളി പക്ഷിക്കു...

പ്രണയ ചുവപ്പണിഞ്ഞോരു സായം സന്ധ്യയിൽ, നിന്റെ വിരൽ പിടിച്ചൊരു യാത്രപോകണം . കരിമണലിലമർന്നിറങ്ങും നിന്റെ കാൽപ്പാടുകളിലെന്റെ കാലുകളമർത്തിപിൻതുടരണം. കാൽ നനയ്ക്കും നീരുറവയോട് കഥ പറയണം. നമ്മുടെ ചലനങ്ങളിൽ ഭയന്നകലും , പറവയോടരുതെന്ന് പറയണം . നമ്മുടേത് മാത്രമാകുന്നോരോ നിമിഷങ്ങളെ , ഇറനാക്കുന്ന മഴയിലൊരു കുടക്കീഴിലൊറ്റയാകണം. ഇരുളു പെയ്യും ഇടവഴികളിൽ ഒരു മിന്നാമിനിങ്ങിൻ നുറുങ്ങ വെട്ടമായ് , നീയെനിക്ക് വെളിച്ചമേകണം. നിശബ്ദ...