എന്റെ ചിത കത്തിക്കുന്നവരോട്… (കവിത)

മഴയിലോടുമിളം കുരുന്നിനെ നിറുകയിൽ കളഭത്തേനുമ്മകൾ പകർന്ന് വാത്സല്യം മുകരുമമ്മയായ് ചിരിച്ചു വിടർന്നെന്നിൽ കവിതയുടെ കനലിൽ പപ്പടം ചുട്ടെടുക്കുന്ന കളിത്തോഴിയായ് ചാറ്റൽ മഴയുടെ ആലിംഗനത്തിനിടയിൽ ഉൾച്ചൂട് നിറയുമനുപമ സാമീപ്യമായ് പെയ്തു നിറഞ്ഞും പ്രണയക്കുളിരായടർന്നു വീണുമെൻ പ്രണയിനിയായും ബോധാബോധങ്ങൾക്കിടയിൽ സ്വപ്നമായരികത്തിരുന്നുo തണുവിരലാൽ ഫാലസ്ഥലമുഴിഞ്ഞുo നെഞ്ചോട് ചേർത്തു പനി പകുത്ത് നല്ലപാതിയായും ഇനിയുമാവേഗങ്ങളിൽ കുതിർന്നും മഴകളിൽ പൊള്ളിയും ഗ്രീഷ്മങ്ങളിൽ മുറിഞ്ഞും എന്നിലേക്കും നിന്നിലേയ്ക്കുമുള്ള പനിപ്പെരുക്കങ്ങളിൽ ഭ്രമിച്ച് കിനാവിൽ പടർന്ന് ഒന്നായലിഞ്ഞെൻ കാമിനിയായും. ✍അനിത ജയരാജ്

നീയെന്നെ അറിയും മുൻപേ, എന്റെ പ്രണയശാഖിയിൽ നീ പൂത്തിരുന്നു.. എന്റെ മോഹത്തുരുത്തിലേയ്ക്കേകനായ് നീ വന്നതും, തേൻ മൊഴികളാൽ എന്നിൽ പ്രേമം വിതച്ചതും നിസ്സംഗയായി ഞാനറിഞ്ഞിരുന്നു... തിരുത്തലുകളിലൂടെ പറയാതെ പറഞ്ഞ നിന്റെ ഉൾത്തുടിപ്പുകൾ, നനുത്ത നോവിന്റെ പുഴയായി, എന്നിലൂടെ നിറഞ്ഞൊഴുകി.. ചിന്തകളിലുന്മാദമായി... ഒരുമിച്ചൊരു മഴപോലും നനയാതെ അകലെയൊരു തേങ്ങലായ്,.മൗനം പൊതിഞ്ഞ നെടുവീർപ്പായി നീ മായവേ.. ഇരുളിലലിയുന്നു ഞാൻ, കനവുപൂത്തയെൻ മനമൊഴിയുന്നു... മിഴി  നിറയുന്നു. പുൽക്കൊടിയല്ലെനിക്ക് നീ... പ്രണയം...

ഗൗരിയെ ആദി എപ്പോഴും വഴക്കു പറയും. തൊട്ടാവാടി, കരയാൻ കാരണങ്ങൾ വേണ്ട, ചിരിക്കാൻ ഒരു കടുകുമണിയോളം കാര്യം മതി എന്തെങ്കിലും അസുഖം അടുത്തു കൂടി പോയാൽ മതി പുതപ്പ് ശരണമാണ്. അങ്ങനെ നൂറ്നൂറ്...